Zoeken in onze boeken

Met een antropologisch en filosofisch gevormde blik kijkt Ton Lemaire In Tegen de tijd naar allerlei aspecten van onze cultuur en maatschappij, zoals economie en ecologie, religie en zingeving.

In zijn nieuwe boek Tegen de tijd beweegt Ton Lemaire zich tussen verwondering, bewondering en verontwaardiging. In veertig essays biedt hij in Tegen de tijd een eigentijdse en tegendraadse beschouwing over de toekomst van onze wereld, die door verschillende bedreigingen wordt overschaduwd. Alleen een algehele omslag in ons doen en denken kan een uitweg bieden uit de problemen die onze veelgeroemde ‘vooruitgang’ heeft veroorzaakt. Ton Lemaire pleit voor een breuk met het kapitalisme, waarin ons streven naar constante groei en rijkdom pathologisch is geworden en in de nabije toekomst steeds vaker zal leiden tot toenemende ongelijkheid en uiteindelijk zelfs tot een verwoeste planeet.

Met een antropologisch en filosofisch gevormde blik kijkt Lemaire naar allerlei aspecten van onze cultuur en maatschappij, zoals economie en ecologie, religie en zingeving. Hij schrijft bovendien over de tekortkomingen van de democratie, het gevaar van perfectionisme, over de bio-industrie, de ontbossing, het verlangen naar wildheid en hij wijst op de wet van de algehele fluctuatie der dingen. Ton Lemaire snijdt in Tegen de tijd, genuanceerd en wijs, gevoelige thema’s aan.

"Tussen de cultuurfilosofen die zich op z’n breedst met de gang van de wereld bezighouden is de antropoloog Ton Lemaire de redelijkste, toegankelijkste en best schrijvende, vindt Carel Peeters na lezing van Lemaire’s nieuwe werk Tegen de tijd." - Vrij Nederland

"Ton Lemaire is ongetwijfeld Nederlands veelzijdigste en mede daarom interessantste hedendaagse antropoloog." – Sociologie Magazine

Over De val van Prometheus:

"Een wonder van nuance, redelijkheid en diepgang. Het ideale handboek voor het denken over duurzaamheid." – Vrij Nederland

Over Met lichte tred:

"Ton Lemaire toont zich een begenadigd schrijver en gids, hij schrijft “met lichte tred”, poëtisch haast." – Filosofie Magazine